Sulat ni Tatay at Nanay sa Atin

copy paste 'to from my dear ceza, zarah delfin.. :D

actually, i know this one..

and i dont think this is quite original unlike from the fact that this is the Tagalog version..

coz i'v read the english version, at mei avp presentation pa, from my bek, Lhouie.. :D

anyways, mas maganda 'to xe tagalog, mas naiintindihan at mas tagos sa puso..

and even though i know the english version, i still cried after reading this post..

please read.. =)

Sulat ni Tatay at Nanay sa Atin

Sa aking pagtanda, unawain mo sana ako at pagpasensiyahan.

Kapag dala ng kalabuan ng mata ay nakabasag ako ng pinggan

o nakatapon ng sabaw sa hapag kainan, huwag mo sana akong kagagalitan.

Maramdamin ang isang matanda.

Nagse-self-pity ako sa tuwing sinisigawan mo ako.

Kapag mahina na ang tenga ko at hindi ko maintindihan ang sinasabi mo, huwag mo naman sana akong sabihan ng "binge!" paki-ulit na lang ang sinabi mo o pakisulat na slang. Pasensya ka na, anak. Matanda na talaga ako.

Kapag mahina na ang tuhod ko, pagtiyagaan mo sana akong tulungang tumayo, katulad ng pag-aalalay ko sa iyo noong nag-aaral ka pa lamang lumakad.

Pagpasensyahan mo sana ako kung ako man ay nagiging makulit at paulit-ulit na parang sirang plaka. Basta pakinggan mo nalang ako. Huwag mosana akong pagtatawanan o pagsasawaang pakinggan.

Natatandaan mo anak noong bata ka pa? kapag gusto mo ng lobo, paulit-ulit mo 'yong sasabihin, maghapon kang mangungulit hangga't hindi mo nakukuha ang gusto mo. Pinagtyagaan ko ang kakulitan mo.

Pagpasensyahan mo na rin sana ang aking amoy.

Amoy matanda, amoy lupa.

Huwag mo sana akong piliting maligo.

Mahina na ang katawan ko.

Madaling magkasakit kapag nalamigan, huwag mo sana akong pandirihan.

Natatandaan mo noong bata ka pa?

pinatyagaan kitang habulin sa ilalim ng kama kapag ayaw mong maligo.

Pagpa sensyahan mo sana kung madalas, ako'y masungit, dala na marahil ito ng katandaan. Pagtanda mo, maiintindihan mo rin.

Kapag may konti kang panahon, magkwentuhan naman tayo, kahit sandali lang. Inip na ako sa bahay, maghapong nag- iisa. Walang kausap.

Alam kong busy ka sa trabaho, subalit nais kong malaman mo na sabik na sabik na akong makakwentuhan ka, kahit alam kong hindi ka interesado sa mga kwento ko.

Natatandaan mo anak, noong bata ka pa? Pinagtyagaan kong pakinggan at intindihin ang pautal-utal mong kwento tungkol sa iyong teddy bear.

At kapag dumating ang sandali na ako'y magkakasakit at maratay sa banig ng

karamdaman, huwag mo sana akong pagsawaang alagaan.

Pagpasensyahan mo na sana kung ako man ay maihi o madumi sa higaan,

pagtyagaa n mo sana akong alagaan sa mga huling sandali ng aking buhay. Tutal hindi na naman ako magtatagal.

Kapag dumating ang sandali ng aking pagpanaw,hawakan mo sana ang aking kamay at bigyan mo ako ng lakas ng loob na harapin ang kamatayan..

At huwag kang mag-alala, kapag kaharap ko na ang Diyos na lumikha,ibubul ong ko sa kanya na pagpalain ka sana ... dahil naging mapagmahal ka sa iyong ama't ina...

Written by Rev. Fr. Ariel F. Robles

CWL Spiritual Director

St. Augustine Parish

Baliuag, Bulacan

***Reading the comments from my Multiply, may comment na "touching. pero kailangan ba talagang manumbat ni inay at itay?" si Mina. Hahaha!